Oturdum

Geldim bu dünyaya başladı zaman
Bir yaşında sessiz baştım oturdum
Üç-beş derken sevgi vermedi aman
On’a geldiğimde taştım oturdum

Gezip eğlenmekti her işin başı
Öyle sağlam idi gençlik kumaşı
On beşinde elle ezerdim taşı
Coşkun çaylar gibi coştum oturdum

Yirmisinde bir sevdaya karıştım
Yirmi beşte ben kendimle barıştım
Otuz dedi yüce dağla yarıştım
Hayat menziline koştum oturdum

Otuz beşte hayallerim düğündü
Kırka geldim mutluluğum bir gündü
Kırk beşinde her iş tersine döndü
Ellisinde ben de şaştım oturdum

Elli beşte yavaş yavaş süzüldüm
Altmışında bir of çektim üzüldüm
Altmış beşte çiğnenmeden ezildim
Gözyaşımla birlik düştüm oturdum

Yetmişinde oturmaya yer olmaz
Yetmiş beşte kimse sana yar olmaz
Seksende doksanda hayat var olmaz
İHLASÎ gedikten aştım oturdum


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]